‘Çocuk gelin’ rolüyle hafızalara kazınan oyuncu Meltem Miraloğlu, Amerika’da yaşadığı kâbusu anlattı

İşte Posta’dan Alev Gürsoy Cimin’e konuşan Meltem Miraloğlu’nun o röportajı:

Reyting rekorları kıran “Hayat Devam Ediyor” dizisiyle Türkiye seni çok sevdi, başroldeydin, tanındın ve sonra yeni diziler geldi lakin sen bir anda ortadan kayboldun ve sonra Amerika’da ortaya çıktın. Birinci sefer röportaj verdiğin için her şeyi açık açık anlatmanı rica ediyorum. Ne oldu da tepeyi görecekken her şeyi bırakıp gittin?

Gitmek istemedim, gitmeye mecbur bırakıldım. Zira çok acı çektim, yüreğim dayanmadı. 2 yaşında Diyarbakır’da hayata gözlerimi açtım, akabinde da İstanbul’a taşındı ailem. Biraz aklım ermeye başlayınca tek hayalim tiyatro ve oyunculuk oldu. Ailemin maddi durumu çok yoktu. Ancak ben pes etmedim. Kurslara gittim, elemelere katıldım. Ve yolum çok şükür Mahsun Kırmızıgül ile kesişti. Hayallerime kavuştum lakin sonrası vahimdi ve Yeşilçam sinemaları kadar dramatik.

Ne oldu Meltem ne yaptılar sana?

Ne yapmadılar ki? Öncelikle benim dönemimde kaideler şimdiki kadar kolay değildi. Artık bir oyuncu kısım başı aldığı sayı ile mesken ve otomobil alabiliyor. Ha buna karşı mıyım? Hayır, herkes hakkını alsın. Keyifli da oluyorum. Fakat ben o devir başrolde olsam da maalesef koşullar gereği minimum fiyat alıyor ve çok güç geçiniyordum. Ve bakmam gereken bir ailem vardı. Yaşım küçük lakin yüküm çok ağırdı. O oynadığım ‘Hayat’ rolü var ya, o dizideki herkesi ağlatan kızdan daha ağırdı yüküm. Oynarken de içimde derdim ki ‘Bu sensin’….

‘YAŞIM 15’Tİ VE SOYUNDUM ROL GEREĞİ’

Neden o denli dedin, Hayat ile nasıl bir bağın oluştu?

Çünkü o kız bana çok benziyordu. Birebir kültürden, birebir acılardan geçiyorduk. O yüzden projeye çok inandım. Üretim şirketim çok değerliydi, güvendim. Ben o dizide Türkiye’nin bugün bile hala en büyük kanayan yarası olan ‘Çocuk Gelin’i oynadım. İşin garip yanı hayatımda asla cüret edemeyeceğim ve doğduğum memleketin kültürüne de uymayacak bir sahneyi kabul ettim. Ve bütün kesim şok oldu. Yaşım 15’ti. Ve çırılçıplak soyundum rol gereği. Herkes şaşırdı, “Birçok star bile buna cüret edemezken sen nasıl soyunabildin?” diye… Ben de dedim ki ‘Daha fazla çocuk gelin görmek istemiyorum. Aileler görsün bu acıyı. Benim bedenimi Türkiye görmüş ne müellif?’ O an umursamadım. Utanmadım. Zira orada seks değil, çocuk gelinlerin acısı vardı.

Tamam da bu kadar tutulurken niçin gittin ABD’ye?

Çünkü dizi bitti. Yeni diziler geldi, oynadım da hatta büyük mükafatlar aldım. Lakin konutuma ekmek götürecek parayı kazanamıyordum. Ayrıyeten bölüm çok acımasızdı. Şayet biraz güzelseniz, ardınızda sizi koruyan kimseniz yoksa ve tek başına ayakta duruyorsanız makûs niyetli insanların avı haline gelmeye başlıyorsunuz. Kaldı ki ben kameraya yakışan ve hiç estetiği olmayan çok doğal bir kızdım. Ve tüm üretimciler peşimdeydi.

‘YETİŞKİN SİNEMASI TEKLİFİ BİLE GELDİ’

Evet kesiminiz sahiden acımasız. Yaşın da küçüktü, ailen de belirli ki fakirmiş. Taciz ve ahlaksız teklifler de geldi mi?

Hem de nasıl? Beni asıl kahreden buydu. O sahne sonrası yetişkin sineması teklifi bile geldi. Taciz eden üretimciler, direktörler, oyuncular bile oldu. Lakin artık hepsi tabanda. Ve bölümden silinip gitmişler. İlahi adalet çalışıyor. Mahsun ağabey (Kırmızıgül) ve takımını bunun dışında bırakıyorum. Zira nitekim ağabeylik ettiler. Mesela siyasilerle aramı yapmaya çalışan, ‘Çok para kazanırsın, gel şu güçlü iş adamı senin sevgilin olsun’ diyen bile oldu lakin ben bunu konuşmalarına dahi müsaade vermedim. Kendimi daima korudum ancak bölümden korkmaya başladım. Lakin şu an görüyorum ki bu türlü değil ve herkes sesini çıkarabiliyor. Kimse mobbingi kabul etmiyor. Bayanlar daha güçlü. Ve üretim şirketleri kaliteli. Bu işi daha layığıyla yapıyorlar.

Şimdi burada olup mesleğini yapmak ister miydin?

Hem de çok! Benim mesleğim de hayalim de buydu. Ben ömrümü, çocukluğumu bu mesleğe adadım. Artık biri size gelip ‘Gazeteciliği bırak, garsonluk yap!’ dese yapar mısınız? Bence yapmazsınız. Zira işine ne kadar aşık olduğunuzu aylarca benim peşimden bu röportajı almak istediğinizde gördüm. Lakin ben ‘Aşkım’ dediğim oyunculuğu bırakıp gittim elin memleketine. Hiç bilmediğim bir yerde fabrikalarda da çalıştım, mutfaklarda temizlikçilik yaptım ancak hiç yüksünmedim. Neden mi? Zira namusumla paramı kazandım. Gidip eskortluk yapabilirdim, bu güzellikle daha pis işlere de bulaşabilirdim ancak ben ne yaptım? İşçi oldum ancak ruhumu da vücudumu de satmadım. Hayatımda bir defa yasaklı unsur kullanmadım. Sigara bile içmedim.

‘BU KIZ ‘YOSMA’ OLDU BİLE DEDİLER’

Amerika’ya nasıl gittin ve nasıl bir hayat başladı orada?

İşsiz kalınca Türkiye’de psikolojim allak bullak oldu. Boşluğa düştüm. Telefonlarım çalmaz oldu, teklifler durdu. Ekonomik kasvetler baş gösterdi. Zira kesim birtakım ünlü menajerler tarafından gasp edilmiş ve resmen tekelleşmişti. Daima birebir yüzler, daima birebir oyuncular rol alıyor. Bizim üzere beşerler unutuluyordu. Ben de turist vizesi aldım ve gittim.

Peki daha önce hiç yurt dışı tecrüben var mıydı, nasıl ayakta durdun? Lisanın var mıydı? Mesela birinci günün nasıl geçti, nerede kaldın, ailen nasıl müsaade verdi?

Bir kere ailemi bu hususta dinlemedim zira onların da geleceği kelam konusuydu. Babam vefat etmişti, ağabeyim yatalak hastaydı. Annem çok çaresizdi, ömrü hastanelerde hasta bakmakla geçiyordu. Kaldı ki annem okumak istiyormuş, en büyük hayali buymuş lakin o da çocuk gelin olmuş, düşünün 14 yaşında babamla zorla evlendirilmiş. Hatta evlenmemek için konuttan kaçmış lakin zorla bulup evlendirmişler. Ki o vakitler töre vardı. Ve bizde bir sefer evlenir. Boşanma kavramı yoktur. Bu türlü bir kültürde oyuncu oldum düşün, bunun da bedelleri şüphesiz oldu.

‘AMERİKA’DA DA UNUTULMAMIŞTIM’

Gelelim Amerika sorularıma, birinci günü sormuştum ve daha sonralarını.

İşte turist vizesi ile New York’a gittim. Dilim de yok. Türkiye’den tanıştığım bir aile dostumuz ağırladı ve çabucak iş aramaya koyuldum. Onlara yük olamazdım. Bir Türk restoranına gittim ve orada çabucak işe alındım. 8 ay boyunca garson yardımcılığı yaptım.

Senin oyuncu olduğunu biliyorlar mıydı?

Tabii ki. Hatta birinci günler birçok Türk aile beni görmek için aileleriyle restorana rezervasyon yaptırıyordu. İşin farklı yanı ben unutulduğumu düşünürken meğerse insanların hala hafızasındaydım. Herkes benimle fotoğraf çekilmek istiyordu. Amerika’dasın düşün. Bu beni hayata tekrar döndürdü. Dedim ki ‘Meltem hala silinmemişsin.’ Hatta restoran sahibi bile kızıyordu: ‘Ne işin senin burada kızım, git ülkene oyunculuğunu yap!’ Bazen yabancı üretimciler işyerine yemek yemeye gelince beşerler onlara beni gösteriyor ve öneriyordu. Sonra olağan diğer iş değişiklikleri de yaptım.

‘TÜKENMİŞLİK SENDROMU YAŞIYORDUM’

Peki hiç aklına dönmek gelmedi mi?

Bir mühlet gelmedi zira tükenmişlik sendromu yaşıyordum ve dönersem Türkiye’ye bir daha ABD’ye dönemezdim. Zira turist vizesiyle buradaydım. 15 Aralık 2018’den bu yana da hala o dehşet ile buradayım. Yani ülkeme aşığım, oyunculuğa aşığım fakat ya rol gelmezse, tekrar işsiz kalırım ve aileme para gönderemem telaşıyla baş başa kaldım.

Meltem, dedin ki o dizi ve ‘Hayat’ rolü sayesinde hafızlardan silinmedim fakat ABD’de resmen oynadığın o rolü yaşadın sahiden. Kendinden çok büyük Patrick isimli yaşlı bir adamla evlendin? O nasıl oldu, işin aslı neydi?

Gerçekten sinema üzereydi. Lakin müthiş bir yazgıydı. Güya dünyaya sınanmak için gelmiştim. Zira o bir insan ticaretiydi. Buradaki kimi Türkler, sahipsiz olduğunu tespit ettikleri yaşı küçük ya da genç ve hoş bayanları muhafaza altına alma palavrası ile evvel sahipleniyormuş üzere yapıyor sonra da bir köle üzere satıyorlar, hem de yaşlı insanlara.

‘DEDEM YAŞINDAYDI HİÇ ŞÜPHELENMEDİM’

Ne yani sen de mi bu türlü bir şey yaşadın?

Evet tam da bunu yaşadım. Bir vesileyle benimle tanıştılar, yakın oldular. Ben de Türkler diye sevindim. Bana sahip çıkacaklarını düşündüm. Sonra bana ‘Seni çok uygun bir aileye evlatlık verelim, sahiplensinler. Sen çok uygun bir kızsın’ dedi birinci başlarda mesela bu çetenin içinde olan o yaşlı bayanlardan biri… Hatta sonradan beni tanıştıracağı kişinin çok parası olduğunu da söyledi bu bayan. Ben de çok zorluk çektiğim için, onlar da annem babam yaşında beşerler olduğu için kabul ettim.

Sonra o adamla tanışmaya mı gittiniz?

Beni konutlarına davet ettiler. Patrick Grady de geldi. Benden 48 yaş büyük olduğu ve çok şefkatli, babacan tutumları olduğu için hiç şüphelenmedim. Hatta ‘Ne tontiş bir dede’ diye sevindim. 80 yaşındaydı. Tek yaşıyordu. Dedim ki kendi kendime ‘O sana dede, sen ona torun olursun. Yoldaş oluruz, hatta ben bakarım ona’ diye düşündüm. Heyecanlandım. Yaşadığı mesken şahaneydi. Gittiğimde çok büyülendim. En azından beni koruyup kollayacaktı.

‘BANA DAİMA TECAVÜZ ETTİ, ŞİDDET GÖRDÜM’

Aynı meskende yaşamaya başlar başlamaz nasıl bir hayatınız başladı?

Yerleştim. Birinci günler çok düzgün davranıyordu. Kibardı. Ben hizmet ediyordum, yemekler yapıyordum. Hatta işi bırakmamıştım. ‘İşe gitmene gerek yok canım kızım, benim param var zaten’ diyordu. Sonra bana dedi ki ‘Ben aslında yaşlıyım, ne kadar yaşayacağım da muhakkak değil. Gel evlenelim. Sen de vatandaşlık al kızım’ dedi. Ben bu hedefle değil ancak berbat niyetli insanlardan kendimi korumak gayeli bu evliliğe evet dedim. Zira bu insan beni evlat edinmek istiyordu. Ve bu evlat edinme süreci 6 yıl üzere süreceği için beni bu türlü kandırdı. Yani derdim vatandaşlık almak değildi, o denli olsa kendi yaşıtım biriyle evlenirdim. Meskenin her yerine kamera takmasını talep ettim, kırmadı, gözümü boyamak için. Ancak sonrasında çabucak iptal ettirdi.

Eee pekala ne oldu da işin rengi değişti?

O imzayı attıktan sonra hayatım resmen karardı. Halbuki vefat fermanımı imzalamışım. Birkaç gün geçtikten sonra hal ve hareketleri bir dededen çok sapığa dönüştü. Bana cinsel birliktelik konusunda baskı yapmaya başladı. ‘Karımsın, mecbursun’ dedi. Sonra cinsel birliktelik mecburen yaşadık, aslında bu bir tecavüzdü. İsteğim dışıyla tehdit ve baskıyla yapılan. Sonrasında şiddet başladı. Beni meskene kilitliyordu kaçmamam için. Uzun vakit onun suyuna gitmeye çalıştım ki şiddet görmeyeyim zira artık gidecek yerim de yoktu, meskenden atmakla tehdit ediyordu. Bir de ben kanunları hiç bilmiyordum ve aileme de anlatamazdım, ellerinden bir şey gelmeyeceği üzere bir de üstüne yıkılırlardı.

‘BOŞANDIĞIMIZIN FARKINDA BİLE DEĞİLDİ’

Sonra 85 yaşına gelince öldü fakat öncesinde boşandınız sanırım, nasıl oldu?

Biz onunla 25 Eylül 2019’da evlendik. 12 Haziran 2024’te, yani ölmeden birkaç ay önce boşandık. Fakat benim ve onun isteğiyle değil zorla oldu. Zira mal varlığı olan bir insan olduğu için 70 yaşındaki kardeşi Patrick’e zorla dokümanlar imzalattı. Ben imzalamadım. Lakin dava açıldı, mecburen. Eee Patrick de kabul etti. Ben reddettim. Hâkime de karşı çıktım. Zira benim Amerikan vatandaşlık müracaatım, yıllardır verdiğim tüm emek boşa gidecekti. Ancak o denli iftiralar attılar ki hâkim boşadı. Ve ben sokağa atıldım. Hatta olaya vakıf bir bayan şerif mahkemeye beni korumak için şahitlik yapmaya geldi.

Eee eşin demedi mi boşanmak istemiyorum!

Biz evlendiğimizde adamın başı zehir üzereydi, sonra tekerlekli sandalyeye mahkûm oldu. O artık bebek üzereydi. Boşanma davasına geldiğinden bile bir haberdi. Hastaydı aslında. Kardeşi çok düzgün bir insan olsa 80 yaşındaki bir beşerle birinci başta evlenmeme müsaade vermezdi ancak ne yaptı? Ben bakayım diye razı geldi, sonra ağabeyinin öleceğini anladığında da servete konmak için bizi boşatmak için her türlü zorbalığı yaptı. Ve bir türlü durmadılar. Biz boşansak da ben rastgele bir teşebbüste bulunmayayım diye çalışma kartımı çaldı, beni vefatla tehdit etti. Hedefi haklarımı almamı engellemekti. Ben tekrar dava açtım. Patrick 7 Şubat 2025’te öldü. Erkek kardeşi, mal varlığı kendisine kalsın diye onu boşanmaya zorladı. Mahkemede hileler yapıldı. Patrick’in tek çocuğu, oğlu bekar ve çocuğu yok. Ben Patrick’in 3. karısıyım. Haklarımı almak istiyorum.

Çocuk aldırdığın söylendi?

Bu da palavra. 80 yaşındaki bir beşerden gebe kalmak aklen de tıbben de mümkün değil.

‘SEKİZ AY OTOMOBİLDE YAŞADIM’

Boşandıktan sonra neler yaşadın?

8 ay boyunca sokakta yaşadım. Kar, kış, kıyamet… Neyse ki kendi paramla aldığım eski bir otomobilim vardı. Onun içinde yatıp kalkıyordum. Birden fazla vakit polis geliyor ‘Sen burada ne yapıyorsun?’ diye beni sorguluyordu. Sonra durumu öğrenince beni çok korudular. Fabrikada çalışmaya devam ettim, ağır personellik yapıyordum. Çok zordu. Artık neyse ki bir restoranda çalışıyorum, daha kolay işim var ve bir Amerikalı konut arkadaşım sayesinde sokaktan kurtuldum. Davayı kazanıp kendi meskenime dönene kadar mesken arkadaşımda kalacağım.

“O kızın psikolojisi bozuk. Delirmiş, intihar etabına gelmiş. Garip garip görüntüler çekiyor…” diyenler bile var. Buna ne dersin? Ben seninle konuşurken çok aklı başında bir kız gördüm.

Sadece mecnun deseler neyse! ‘Eskortluk yaptı’ diyen bile olmuş. Pes. Onu yapacak olsam bulaşıkçılık yapıp, milletin pis tuvaletini neden temizleyeyim? Namusumu sokakta bulmadım ben. Evet maalesef hakkımda orta ara kendi toplumsal medya hesaplarını büyütmek için palavra dolan haber yazan ve işin enteresan yanı kendini gazeteci sanıp gazeteci olmayan ve daima bu türlü işlerden nemalanarak isim yapmaya çalışan tipler beni haber yapıyor lakin hiç ailemi düşünmüyor. Bu kızın bir ailesi var, gerçek zannedilir denmiyor. Burada bana kötülük yapmak isteyenlerin de değirmenine su taşıyorlar farkında olmadan. Medya da bir hoş inanıp yazıyor. Ve ben hayretler içinde okuyorum. Büyük bir çıldırmışlık. Ve yaptıkları önemli günah, ayıp. Ben de görüntüler çekip anlatmaya çalışıyorum ancak maalesef beceremiyorum. Benim tek isteğim pasaportumu tekrar almak, aileme kavuşmak ve bir de burada beni savunacak sahiden âlâ bir avukat lazım. Yani delirmiş falan değilim lakin çok ağır şeyler yaşadığım için elbette psikolojim etkilendi ancak intiharı hiç düşünmedim. Daha görecek günler çekecek sinema sinemaları ve diziler var. Benim tek hayalim tekrar güzel bir dizide aslanlar üzere oynamak.

patronlardunyasi.com