Başkahraman Wang Zhenxi, Henan eyaletinde faaliyet gösteren bir “metres caydırıcı”. İşinin tarifi, kocasının diğer bir bayanla ilgisi olduğunu öğrenen eşler tarafından tutulup, münasebete dahil olan sevgiliyi ikna yoluyla devreden çıkarmak.
Bunun için kimi vakit eşin itimadını kazanıyor, kimi vakit metresle dostluk kuruyor; ikna, manipülasyon ve sabırla bağlantıyı sona erdirmeye çalışıyor.
Lo, sinemada bu süreci yaşayan bir çiftin kıssasını takip ediyor: Bay ve Bayan Li ile kocanın birlikte olduğu sevgilisi Fei Fei. Belgesel, tarafları “suçlu” yahut “mağdur” kalıplarına sıkıştırmadan, hepsini insani zaafları ve hisleriyle aktarıyor.
AİLEYİ KORUMAK İÇİN BİR KESİM
Çin’de evlilik oranları süratle düşerken boşanma sayıları artıyor. Devlet dayanaklı evlilik kampları, flört uygulamaları ve aileyi ayakta tutmaya dönük teşebbüsler bu tablonun sonucu. “Metres caydırıcılık” da bu ortamda ortaya çıkmış bir meslek. Teacher Wang olarak anılan Zhenxi, işi bir tıp “aile terapisi” olarak görüyor: “Metresler aslında en çok yardıma gereksinimi olanlar” diyor.
Batılı izleyicilere nazaran dolambaçlı ve manipülatif görünen bu sistemler, Çin kültüründe yüz kaybını önleyen “zarif” bir tahlil olarak bedellendiriliyor. Lo, “Sorunu direkt adlandırmamak, kimseyi küçük düşürmeden tahlil aramak aslında bir nezaket biçimi” diye anlatıyor.
BELGESELİN KAMERASI EN MAHREM ANDA
Film, seyirciyi birden fazla vakit çiftin yemek masasındaki tartışmaların ortasına yerleştiriyor. Hatta bir sahnede, Wang’ın yönlendirmesiyle eş uydurma bir öfkeyle sofradan kalkıyor, böylelikle koca metres caydırıcıyla yalnız bırakılıyor.
Bu yakın çekimlerin nasıl mümkün olduğunu soranlara Lo, etik açıdan karmaşık bir süreç yürüttüklerini söylüyor. Çekimlere katılanlara başta “modern aşk” üzerine bir belgesel denmiş, gerçek bahis lakin süreç tamamlandıktan sonra açıklanmış. Çift, Wang’ın ikna gücü sayesinde imgelerin kullanılmasına onay vermiş.
İSTANBUL SOKAK KÖPEKLERİNİN SİNEMASINI YAPAN YÖNETMEN
Lo, İstanbul sokak köpeklerini husus alan ödüllü Stray sinemasından sonra yeniden güçlü bir toplumsal müşahede yapıyor. Mistress Dispeller, Çin’e mahsus üzere görünen bu pratik üzerinden aslında üniversal bir duyguyu tartışmaya açıyor: aşk. Direktör, “Aşk, dünyanın en üniversal şeyi” diyerek sinemanın bildirisini özetliyor.
patronlardunyasi.com