İmamoğlu, New York Times’a yazdı, Erdoğan’ı hedef aldı: Sandıkta beni yenemeyeceğini anladı
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı ve CHP’nin Cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu, İBB’ye yönelik yolsuzluk ve terör soruşturmalarında gözaltı ve tutuklanma süreci ile ilgili ABD merkezli New York Times gazetesinde bir yazı kaleme aldı.
Silivri Cezaevi’nde kaleme aldığı yazısında temelsiz suçlamalarla tutuklandığını vurgulayan İmamoğlu’nun yazısı “Ben, Türkiye Cumhurbaşkanı’nın ana rakibiyim. Tutuklandım” başlığıyla yayımlandı.
İmamoğlu yazısında şu tabirlere yer verdi:
“19 Mart sabahının erken saatlerinde, onlarca silahlı polis memuru gözaltı kararıyla kapıma geldi. Görüntü, Türkiye’nin en büyük kenti İstanbul’un seçilmiş belediye liderinin değil, bir teröristin yakalanmasını andırıyordu. Bu atak, partim Cumhuriyet Halk Partisi’nin bir sonraki cumhurbaşkanlığı yarışı için ön seçim düzenlemesine dört gün kala gerçekleşti. Dramatikti, lakin pek de beklenmedik değildi. Bana yönelik aylardır artan tüzel tacizlerin bir kesimiydi ve nihayetinde, mezuniyetimden 31 yıl sonra üniversite diplomamın birdenbire iptal edilmesiyle doruğa ulaştı. Yetkililer, anayasanın cumhurbaşkanı için yükseköğretim diploması kaidesi koymasını kullanarak beni yarıştan diskalifiye edebileceklerini düşünüyor üzereydi.
Beni sandıkta yenemeyeceğini anlayan Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, diğer yollara başvurdu: Ana siyasi rakibini, sağlam delillerden mahrum olmasına karşın yolsuzluk, rüşvet, cürüm örgütü yönetme ve yasaklı Kürdistan Emekçi Partisi’ne (PKK) yardım suçlamalarıyla tutuklattı. Mali suçlamalar nedeniyle seçilmiş makamımdan uzaklaştırıldım. Yıllardır Erdoğan rejimi, demokratik kontrol düzeneklerini aşındırarak medyayı susturdu, seçilmiş belediye liderlerini bürokratlarla değiştirdi, yasamayı devre dışı bıraktı, yargıyı denetim altına aldı ve seçimleri manipüle etti. Son aylarda protestocuların ve gazetecilerin kitlesel tutuklanması, tüyler ürpertici bir ileti verdi: Hiç kimse inançta değil. Oylar iptal edilebilir ve özgürlükler bir anda ellerinden alınabilir. Erdoğan idaresi altında cumhuriyet, bir kaygı cumhuriyetine dönüştü. Bu, demokrasinin yavaş yavaş aşınmasından daha fazlasıdır. Bu, cumhuriyetimizin kurumsal temellerinin kasıtlı olarak yıkılmasıdır. Gözaltına alınmam, Türkiye’nin otoriterleşme sürecinde keyfi gücün kullanımına yönelik yeni bir kademeye geçtiğini gösteriyor. Uzun bir demokratik geleneğe sahip bir ülke, artık geri dönüşü olmayan bir noktaya ulaşma riskiyle karşı karşıya.
Baskılar yalnızca benimle hudutlu kalmadı. Büsbütün saklı şahit tabirlerinin derlemesinden ibaret olan bir iddianameye dayalı geniş çaplı bir operasyonla, polis belediyenin üst seviye yöneticileri ve iş dünyasından değerli isimler de dahil olmak üzere yaklaşık 100 kişiyi gözaltına aldı. Hükümet yanlısı medya organlarında yürütülen dezenformasyon ve karalama kampanyaları, bu gözaltıları önceledi. Fakat Türk halkı buna meydan okudu. Protesto yasaklarına ve kentlerin ana girişlerindeki barikatlara karşın, İstanbul’dan Erdoğan’ın klâsik olarak güçlü olduğu kuzeydoğudaki Rize’ye kadar yüz binlerce vatandaş sokaklara döküldü. Gözaltına alınmamdan saatler ve takip eden günler içinde her yaştan ve bölümden insan partime katıldı. İstanbul Büyükşehir Belediyesi binasının önünde, giderek sertleşen tedbirlere ve gözaltılara karşın nöbetler tutuldu. Baskılara rağmen Cumhuriyet Halk Partisi pazar günü ön seçimini başarıyla gerçekleştirdi. Parti kayıtları, 1,7 milyon kayıtlı üye de dahil olmak üzere toplam 15 milyon kişinin, beni partinin cumhurbaşkanı adayı olarak seçmek için oy kullandığını gösterdi.
2019’da belediye başkanı olarak seçilmemden bu yana, neredeyse 100 soruşturma ve bir düzine dava ile karşı karşıya kaldım. Akıl almazdan saçmaya kadar uzanan her suçlama, beni yıpratma, beni seçen halka hizmet etmemi engelleme, vazifemden uzaklaştırma ve Sayın Erdoğan’a rakip olmamı ortadan kaldırma gayretinin bir kesimi oldu.
Şimdiye kadar, Erdoğan’ın desteklediği adaylara karşı üç defa yarıştım — 2019’da İstanbul’daki iki lokal seçimde ve geçen yıl bir defa daha — ve kendisi de bana karşı şahsen kampanya yürüttü. Her seferinde kazandım. Artık beni seçimlerde yenemeyen Erdoğan, yargı üzerindeki denetimini kullanarak, seçimler bugün yapılsa kazanabileceğimi gösteren son anketlere nazaran, bir rakibini saf dışı bırakmaya çalışıyor.
Artan adaletsizlik ve dertli bir iktisat karşısında, Türkiye’de kamuoyu öfkesi kaynama noktasına ulaştı. Beşerler seslerini yükseltiyor ve kapsayıcılık, adalet ve daha düzgün bir gelecek umudu vaat eden bir adayın etrafında birleşiyorlar. Susturulmayacaklar. Fakat halk, benim tutuklanmamı tıpkı vakitte Türkiye’yi otokrasi yolunda daha da ileri itme teşebbüsü olarak gördü. Baskıya karşın, dayanışma işaretleri varlığını sürdürüyor. Türkiye’de ve ötesinde, Amsterdam’dan Zagreb’e kadar toplumsal demokrat başkanlar ve belediye liderleri, cüret ve unsur doğrultusunda tutuklanmamın akabinde dayanaklarını gösterdiler. Sivil toplum da geri adım atmadı.
Peki ya dünya genelindeki merkezî hükümetler? Onların sessizliği kulakları sağır edecek kadar güçlü. Washington, Türkiye’deki ‘son tutuklamalar ve protestolara ait endişelerini’ lisana getirmekle yetindi. Avrupa önderleri ise birkaç istisna dışında güçlü bir reaksiyon göstermekte başarısız oldu. Türkiye’de ve dünyanın pek çok yerinde yaşananlar, demokrasinin, hukukun üstünlüğünün ve temel özgürlüklerin sessizlik içinde var olamayacağını ve ‘realpolitik’ kılıfına sokulmuş diplomatik çıkarlar uğruna feda edilemeyeceğini göstermektedir.
Şüphesiz ki son gelişmeler; Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı, komşumuz Suriye’de Esad rejiminin devrilmesi ve Gazze’deki yıkım; Türkiye’nin stratejik ehemmiyetini artırdı, bilhassa de Avrupa güvenliğine yardımcı olma kapasitesi göz önüne alındığında. Lakin jeopolitik, bedellerin aşınmasını, bilhassa de insan hakları ihlallerini görmezden gelmemize neden olmamalıdır. Aksi takdirde, global kurallara dayalı tertibi kesim modül sökenleri yasallaştırmış oluruz. Türkiye’de demokrasinin hayatta kalması sırf bu ülkenin halkı için değil, tıpkı vakitte dünya çapında demokrasinin geleceği için de hayati değere sahiptir. Denetimsiz güçlü adamlar çağında, demokrasiye inananların da rakipleri kadar sesli, güçlü ve kararlı olması gerekmektedir. Demokrasinin bahtı, kurumlar çökerken sessiz kalmayı reddeden öğrencilerin, çalışanların, yurttaşların, sendikaların ve seçilmiş yetkililerin yüreğine bağlıdır. Adalet ve demokrasi için çaba eden Türkiye halkına ve dünyanın dört bir yanındaki insanlara inancım tamdır.”
DİLEK İMAMOĞLU DA THE ECONOMIST’E YAZMIŞTI
Ekrem İmamoğlu’nun eşi Dilek İmamoğlu da dün İngiltere merkezli The Economist mecmuasında yaşanan süreçle ilgili bir yazı kaleme almıştı.
“Ekrem İmamoğlu’nun eşi, tutuklanmasının bir belediye liderini nasıl harekete dönüştürdüğünü anlatıyor” başlıklı makalede Dilek İmamoğlu, “Ekrem’in tutuklanması ve misyondan uzaklaştırılması, onu ve halkı sindirmeyi amaçlıyordu. Bunun yerine, Türkiye’nin dört bir yanındaki insanları harekete geçirdiler. Vilayetlere ve siyasi ayrımlara bakılmaksızın, yaşı, geçmişi yahut cinsiyeti ne olursa olsun, milyonlarca kişi bu anı ülkenin demokrasisi için bir kırılma noktası olarak görüyor. Ekrem’in davası artık daha büyük bir şeyin, hukukun üstünlüğünün çöküşünün, tabir özgürlüğü alanının daralmasının ve yönetenler ile oylarının geçersiz kılındığını düşünenler ortasında büyüyen ayrışmanın sembolü olarak duruyor” tabirlerini kullanmıştı.
patronlardunyasi.com
