Johns Hopkins araştırmacıları keşfetti: Günde 5 dakika egzersiz, demans riskini yüzde 41 azaltıyor
Johns Hopkins Bloomberg Halk Sıhhati Okulu’ndaki araştırmacıların öncülüğünde yapılan yeni bir araştırmaya nazaran, az ölçüde fizikî aktivite bile, yaşlı ve güçsüz yetişkinlerde dahil bunama riskini azaltmaya yardımcı oluyor.
GÜNDE 5 DAKİKA İDMAN DEMANS HASTALIĞINI YÜZDE 41 DÜŞÜRÜYOR
Çalışma, haftada en az 35 dakika orta ila şiddetli fizikî aktiviteye katılan yaşlı yetişkinlerin, hareketsiz olanlara kıyasla demans geliştirme riskinin yüzde 41 daha düşük olduğunu buldu. Bu ilgi, olumsuz sıhhat sonuçlarına karşı daha savunmasız olan zayıf bireyler için bile geçerliydi.
NE KADAR ÇOK HAREKET EDİLİRSE DEMANS RİSKİ O KADAR AZALIR
Dahası, çalışma net bir eğilimi ortaya koydu. İştirakçiler ne kadar çok fizikî aktiviteye katılırsa, demans riskleri o kadar düşük oldu. Haftada 35 ila 69,9 dakika antrenman yapan bireylerde demans riski, hareketsiz olanlara kıyasla yüzde 60, haftada 70 ila 139,9 dakika idman yapan bireylerde yüzde 63 ve haftada 140 dakika yahut daha fazla antrenman yapan bireylerde yüzde 69 oranında azaldı.
“TEDAVİSİ OLMAYAN BU HASTALIK İÇİN HİÇ YOKTAN İYİDİR”
Araştırmacılar tahlilleri için İngiltere’de yaşayan ve akıllı saat tipi aktivite takip aygıtı kullanan yaklaşık 90 bin yetişkini kapsayan bir data setini tahlil ettiler.
Amerikan Tıbbi Yöneticiler Derneği Mecmuası’nda yayınlanan çalışmanın baş müellifi, Johns Hopkins Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde ve Bloomberg Okulu Epidemiyoloji Kısmı’nda Dr. Amal Wanigatunga, “Bulgularımız, günde beş dakika kadar az bir fizikî aktiviteyi artırmanın bile yaşlı yetişkinlerde bunama riskini azaltabileceğini gösteriyor. Bu, bilhassa şu anda tedavisi olmayan, beyni etkileyen yaşlanmayla ilgili bir bozukluk kelam konusu olduğunda, biraz idmanın hiç yoktan âlâ olduğuna dair giderek artan delillere ekleniyor.” dedi.
Wanigatunga, çalışmanın antrenmanın demans riskini azalttığını gösteren nedensellik kuran bir klinik çalışma olmadığını, lakin bulgularının bu hipotezle dengeli olduğunu belirtiyor. Bulgularının teşhis edilmemiş demansı yansıtıp daha düşük fizikî aktiviteye yol açma mümkünlüğünü denetim etmek için araştırmacılar tahlillerini tekrarladılar fakat takibin birinci iki yılında demans teşhislerini hariç tuttular. Daha fazla aktivite ile daha düşük demans riski ortasındaki bağlantı sağlam kaldı.
Wanigatunga ve meslektaşları, gelecekteki klinik araştırma tipindeki çalışmalarda, düşük düzeyde antrenmanın demansı tedbire stratejisi olarak fizikî aktiviteyi artırma yolunda değerli bir birinci adım olarak araştırılmasını öneriyor.
patronlardunyasi.com
