Feramuz ERDİN
Okulların başladığı eylül ayı, çocuklarında otizm, dikkat eksikliği, disleksi ve dispraksi üzere nörofarklılıklar olan aileler için adeta bir gerilim ve gayret ayıdır. Çocukların kaynaştırma raporlarının alınması yahut yenilenmesi, çocukların okul idaresine ve akabinde da nörotipik öğrencilere ve nihayetinde de onların velilerine kabul ettirilmesi adeta ömür törpüleyen bir süreçtir.
Her biri rahatlıkla topluma kazandırılabilecek olan bu çocuklar için ayrıntılı bir mevzuat bulunuyorken, uygulamada ise bazen meseleler yaşanmaktadır. Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın sürecin şahsen takipçisi ve kolaylaştırıcısı olması gereklidir.
FARKINDALIK YOKSUNLUĞU
Hatırlarsanız daha evvelki yazılarımızdan birinde, öğrencilerle birlikte Anıtkabir ziyaretinde bulunan Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin’in en azından bir engelli çocuğu da yanına alarak kendi teşkilatına ve topluma bildiri vermesi gerektiğini söz etmiştik. Eylül ayının gelmesi ile özel eğitim ihtiyacı duyan nörofarklı yahut engelli çocuklar, çeşitli nedenlerle toplumun genelinden dışlanma tehlikesi ile karşı karşıya kalmaktadır. Buradaki en değerli sebeplerden birisi de mevzuat bulunmasına karşın resmi yahut özel okul idarelerinin bu hususta gerekli önlemleri almaması yahut bazen de almakta isteksiz davranmasıdır.
Milli Eğitim Bakanlığı bu konudaki uyarı ve kontrollerini zaten yapmalı ve gelen şikayetleri anında çözecek pratik bir tahlil tekniği bulmalıdır.
MEVZUAT HERKESE VAZİFE YÜKLÜYOR
1960’lı yıllarda nörofarklı bireylerin geniş çaplı ve devlet tarafından uygulanan programlarla topluma kazandırılması gerektiği fikri birinci kere ortaya atılmış ve 1970 yılında ABD’de bu alanda birinci programlar hayata geçirilerek, farklılıkları olan beşerler “kaynaştırma” programları ismi altında hayata entegre edilmeye başlanmıştır. Türkiye’de bu manada süratli hareket etmiş ve 1983 yılında kaynaştırma ile ilgili birinci mevzuat yürürlüğe girmiştir. Kaynaştırma mevzuatımız, özel eğitime muhtaç bireylerin toplumla sağlıklı bir bağlantı kurabilmesi emeliyle çabucak her kuruma, her yöneticiye ve hatta bireye çeşitli sorumluluklar yüklemiştir.
DİRENÇ NOKTALARI HALA MEVCUT
Nörofarklı çocukların karşılaştığı en büyük risklerden bir tanesi akran zorbalığıdır. Kendini savunma şuuru yahut refleksleri daha düşük olan bu bireyler, nörotipik münasebet içinde yaşayan akranları tarafından zorbalanma riskiyle karşı karşıyadır. Bu alanda farkındalığının artırılması gereken bir öbür küme da nörotipik öğrenci velileridir. Çocuklarının başlarındaki yüksek maksat ve ülkülere ulaşmasını isteyen kimi veliler, bu çocukların etrafında onları yavaşlatacaklarını düşündükleri nörofarklı bireylerin varlığını kabullenmekte zorluk yaşamaktadırlar. Kimi okullarda kanun gereği velilere ve öğrencilere uygulanan oryantasyon eğitimleri bu hususta biraz da olsa farkındalık yaratmaktadır. Fakat çocuğunun sınıfında nörofarklı birey istemeyen birtakım velilerin okul idarelerine baskı yapması da sık yaşanan bir durumdur.
ÖTEKİLEŞTİRİLME KORKUSU YAŞIYORLAR
Bazı kaynaştırma öğrencilerinin, mevzuatın eksik yahut yanlış uygulanması yada hiç uygulanmaması nedeniyle mağdur olduğu ve topluma ahenk sağlama yerine, köşesine çekildiği bir gerçektir.
Akranlarıyla kaynaştırılmayı bekleyen çocukların, bu üzere nedenlerle ötekileştirilmesi üzere bir sorun
ortaya çıkmaktadır ki, anayasal yükümlülükle, bunu çözmesi gereken devletin kendisidir.
patronlardunyasi.com