Gazeteci Tatlı Sever bahisle ilgili “Yunanlılar bizden bıktı mı?” dediği yazısının ilgili kısmı şu biçimde:
TEK VİZEYLE 4 FARKLI YUNAN ADASI
Sevdiğiniz yere tekraren gitmek mi, her seferinde farklı yerler keşfetmek mi? Sizin tatil anlayışınız hangisi? Ben sevdiğim/bildiğim yerlere gitmeyi severim. Geçen yıl, hayatımda birinci defa bir cruise’la seyahat etmiştim. Hem de çok sevdiğim Yunan adalarına gitmiştim. Şahane hissettik ve “Bu kadar sevdiysek neden birebirini bir kere daha yapmayalım ki?” dedik; bu sene de tıpkı kümeyle, birebir tarihte, tıpkı gemiye atladık! Çünkü 4 günde, 4 farklı Yunan adasına istesen gidemezsin. Lakin Selectum Blu Cruises tam da bunu yapıyor. Rodos, Kos, Leros (bazen Leros yerine Patmos da olabiliyor) ve Samos adalarına kapıda alınan tek bir vize ile götürüyorlar. Bunu da özel bir müsaadeyle yapıyorlar. Bağımsız gittiğinizde, 4 başka ada için 4 başka kapı vizesi almanız gerekiyor. Lakin bu gemi ile 4 başka adaya tek vize ile giriliyor. Adalara girişte de denetime gerek olmuyor zira tüm süreçleri şirket sizin isminize yapıyor. Düşünsenize, vize sıkıntısının bu kadar derinleştiği bir periyotta ne büyük kolaylık. Münasebetiyle bu çeşide ilgi büyük. Gemiyle seyahat nasıl derseniz… Yüzen bir otelde tatil yaptığını düşün, tam o denli. Geminin hoş yanı ise her sabah başka bir adada gözünü açmak! Balkonlu, balkonsuz hatta suit oda seçenekleriyle fiyatlar değişiyor fakat gemide yok yok! Bir executive şef bile var; fine dining restoranlarda Uzakdoğu, İtalyan mutfağından örnekler de tadabiliyorsun. Akşamları konserler, cümbüşler ayrıyeten casino tecrübesi bile mümkün. Adalara indiğinizde, yeniden şirketin tipleri ile indiğiniz adayı gezebiliyorsunuz. İsteyen de bir araç kiralayıp adaların saklı kalmış plajlarını ve ünlü restoranlarını keşfedebiliyor bağımsız olarak. Biz elbette araç kiralayıp hoş bir denizin ve lezzetli yemeklerin peşinde koştuk…
YUNANLILAR BİZDEN BIKTI MI?
İlk durağımız Rodos’ta istikamet belirli; geçen yıl gittiğimiz Stegna Koyu’ndaki Kyma. Hem şahane bir deniz var hem de şahane bir Yunan sofrası kurabiliyorsunuz. Ancak gel gör ki, yer el değiştirmiş, nemrut bir sahibi var artık ve azarlıyor daima. Demek ki Yunan’da da her şey stabil değilmiş, anlıyoruz ve ‘daha da gelmeyiz’ diyoruz. Kos’ta geçirilen bir yarım gün ve kahve molasından sonra istikamet Patmos. Gezdikçe anlıyoruz; şahane bir adaya düşmüşüz. Çabucak kıyıdaki meydanda şahane kafeler, barlar, butikler ve restoranlar var. Önünde kuyruk olan lokal bir restoranda yemek için 40 dakika bekliyoruz ve değiyor bu sefer. Son ada Samos. PsiliAmmos koyunda denize girmek, Kokkari kıyısında ismi üzere esintili Meltemi’de çıtır kabak, kalamar tava, caciki, musakka, Yunan salata, barbun yemek nitekim değer biçilmez. Lakin burada da ayarımızı yiyoruz. Haliyle birbirimize soruyoruz: Yunanlılar turiste doydu mu? Meltemi’nin restoran sahibi tutturdu; hem şezlong, hem masa tutamazsınız diye! Biz de masayı seçtik. Sonra şakalaştık biraz, adam döküldü; “Ben bu masayı günde 4-5 defa satıyorum fakat siz gelip bu masayı bütün gün tutarsanız ve şezlongta güneşlenirseniz nasıl olacak?” Hak verdik ancak sorduk: Türkler mi bu türlü yapıyor? “Maalesef Türkler” dedi, “Her şeyi birebir anda istiyorlar ve parayla bunu yapabileceklerini düşünüyorlar!” Anladık o anda neden bıktıklarını. Pek çok adanın esnafı en çok Türkler’den para kazanıyor ancak “Ben paramla istediğimi yaparım” diyen bir kısım görgüsüz Türk’ün küstahlığından sıkılmışlar, hayli de yorulmuşlar. Olay şöyle; Türkler’in alıştığı hizmet dalı burada yok. Birçok aile işletmesi ve 3-4 elemanla dönüyor. Aceleleri yok, sakin sakin işlerini yapıyorlar. Lakin ‘benim kim olduğu biliyor musun’ düzeyindeki Türkler onların ayarlarını bozuyor. Gördüğünüz üzere her şeyin ayarını kaçırmakta üstümüze yok! Meğer kural belirli; gittiğin yere uyacaksın.
patronlardunyasi.com