Z kuşağı her zamankinden daha fazla iş hayatından bıkmış durumda: Peki patronlar ne yapmalı?

Bu günlerde işiniz hakkında ne kadar heyecanlısınız? Kendinizi epey makus hissediyorsanız, meslektaşlarınızın birçoklarıyla birebir çizgidesiniz.

Gallup her yıl on binlerce Amerikalıya işleri hakkında anket yapıyor ve son sonuçlar fevkalâde derecede moralsiz bir iş gücünü ortaya koyuyor.

GENÇ ÇALIŞANLAR, YAŞLI İŞ ARKADAŞLARINDAN DAHA HEYECANSIZ VE DAHA AZ İŞLE İLGİLİ

Geçtiğimiz yıl yalnızca iştirakçilerin %31’i işte mutluydu. Bu, son on yılın en makûs sonucu. Bu bile, patronlar için tasa verici bir haber. Lakin raporda daha da tasa verici bir detay var: Bu düşüş, genç çalışanlar ortasındaki derin bir hayal kırıklığından kaynaklanıyor.

Normalde genç çalışanların, yaşlı üstlerine nazaran daha heyecanlı ve istekli olmaları beklenir. Ancak 35 yaşın altındakiler ortasındaki moral o kadar düştü ki, artık daha yaşlı meslektaşlarından daha az ilgililer.

UZAKTAN ÇALIŞMA, İŞ HAYATINDAN BEKLENTİLER, GELECEĞE YÖNELİK ENDİŞELER…

Soru şu: Neden?

İki yıl evvel, etkileşim farkı birinci daralmaya başladığında, ana itici gücün muhtemelen konuttan çalışmadaki ani artış olduğu gündeme gelmişti.

Z jenerasyonunun uzaktan çalışmaya en yatkın kuşak olacağını düşünürdünüz, fakat anket üstüne anket, 20’li yaşlardakilerin aslında haftada beş gün meskenden çalışmayı en az tercih eden kuşak olduğunu gösteriyor.

Okuldan yeni mezun olduklarında, arkadaş edinmek için ofise gitmek isteme olasılıkları daha yüksek. Ayrıyeten, Zoom’da pek olmayan bir şey var: Mentorluk.

Gallup’un anketinde , 35 yaşın altındakilerin sırf %40’ı işte kendilerinden ne beklendiğini bildiklerini söylüyor.

YAPAY ZEKA İLE İLGİLİ KAYGILAR İŞE BAĞIMLILIĞI ETKİLİYOR

Belirsizliğe yapay zekanın yükselişi de ekleniyor . Bu ay yayınlanan farklı bir ankette Gallup , 30 yaş altı yetişkinlerin %78’inin yapay zekanın iş fırsatları üzerinde olumsuz bir tesiri olacağını düşünürken, 65 yaş ve üzeri yetişkinlerin sadece %45’inin bu görüşte olduğunu buldu. Bu tıp tasaların moral bozucu olması kaçınılmazdır: Şayet sohbet robotlarının işinizi gasp edeceğini düşünüyorsanız, neden daha âlâ olmak için uğraş sarf edesiniz ki?

İŞ HAYATINA KARŞI DAHA GERÇEKÇİ OLABİLİRLER Mİ?

Ancak Gen Z’nin iştirak düşüşünü körükleyen en büyük etkenin, son birkaç yıldaki tüm karışıklıktan daha derin bir şey olabilir: Ya gençler, işlerinden ne bekleyebilecekleri ve işin onlara ne sağlayamayacağı konusunda eski kuşaklardan daha açık görüşlüyse?
Belki de bu sonuçların sebebi tembel yahut hak sahibi oldukları için değildir. Tahminen de yalnızca onlarca yıl sonra elde edilecek bilinmeyen bir yarar karşılığında bir işin beraberinde getirdiği tüm makûs şeylere katlanmak istemiyorlardır.

Elbette, iş her vakit bir yük olmuştur — güç, sıkıcı ve talepkar. Bu yüzden buna iş diyorlar. Fakat evvelki kuşaklar için, günlük badireyi kıymetli kılan cazibeler vardı. Boomer’lar için ödül, ömür uzunluğu iş teminatıydı . X jenerasyonu için, köşe ofisin prestijiydi . Milenyum nesli için, gerçek potansiyelinizi ortaya çıkarmak ve dünyayı daha güzel bir yer haline getirmekti. Hayalleri ne olursa olsun, her jenerasyon, uğraşlarının karşılığında kendilerine vaat edilen mükafatların çoğunlukla bir serap olduğunu keşfetmeden evvel yıllarca çalıştı.

Z JENERASYONU İŞ HAYATININ TABİATINI ÇOK MU ERKEN KAVRADI?

Öte yandan Z jenerasyonu, işin işlemsel tabiatını en başından itibaren kavramış üzere görünüyor. Benim onların yaşındayken sahip olduğum istihdamla ilgili naif beklentilere sahip değiller. Ebeveynlerinin yıllarca ruh öldüren işlerde çalıştıklarını ve emekli olmak için kâfi paraları olmadan kaldıklarını gördüler. Telaş kültürünün tükenmişliğe giden tek istikametli bir bilet olduğunu anlıyorlar. Ve işte tabana batmaktan onları koruyamayacağını biliyorlar. İşyerinde ilgisizler zira çalıştıkları için ödüllendirileceklerine inanmıyorlar.

KENDİ İŞVERENLERİ OLMAK VE FİNANSAL BAĞIMSIZLIK ELDE ETMEK İSTİYORLAR

Bu yüzden birçok Z Nesli yan işlere odaklanıyor: Patronlarından o kadar bıkmış durumdalar ki kendi işverenleri olmayı tercih ediyorlar. Ayrıyeten, finansal bağımsızlık, erken emekli olma manasına gelen viral hareket FIRE’a neden bu kadar kapılmış olduklarını da açıklıyo . Mesleklerine başlayalı yalnızca birkaç yıl oldu ve şimdiden onlardan kurtulacakları günü hayal ediyorlar.

PATRONLAR İŞ BAĞLILIĞI AZALAN GENÇ ÇALIŞANLARI İÇİN NE YAPMALI, NE YAPMAMALI?

Peki, Z neslinin şaşırtan seviyedeki ilgisizliği göz önüne alındığında, patronlar ne yapmalı?

Öncelikle, herkesi ofise geri çağırmayın. İki yıl evvel yazdığım üzere, araştırmalar bu buyruklarının herkesi daha da moralsizleştirdiğini gösteriyor. Bunun yerine, patronların işleri genç çalışanlarının gereksinimlerini karşılayacak halde tasarlama konusunda daha şuurlu olmaları gerekiyor.

Ofis herkesi yakınlığa zorladığında yaptıkları üzere, mentorluk ve ağ oluşturma üzere şeyleri bahta bırakamazlar. Ayrıyeten, uzaktan çalışma ve çeşitlilik teşebbüslerinde yaptıkları üzere çok uçlardan çoka savrulmak yerine, çalışanlara daha fazla öngörülebilirlik ve istikrar sağlamaları gerekiyor.

Ve genç çalışanlarının yapay zeka tasalarını hafifletmek için şirketler, çalışanlarını büsbütün değiştirmek yerine, onlara yardımcı olan teknolojileri uygulamaya odaklanmalıdır.

Tüm bu adımlar yardımcı olacaktır. Fakat şirketlerin en genç çalışanlarını nitekim dahil etmek için onlara işleri konusunda heyecan duymaları için somut bir neden vermeleri gerekir.

Görevleri mümkün olduğunca her çalışanın ilgi alanlarına ve maksatlarına nazaran şekillendirebilirler ve her roldeki misyonları çeşitlendirmenin yollarını bulabilirler, böylelikle bir çalışan birebir şeyi tekrar tekrar yapmak zorunda kalmaz.

Zehirli yöneticilere baskı yapabilir ve çalışanlara işlerini nasıl yapacaklarını seçmeleri için biraz daha fazla özgürlük sunabilirler. Ve giriş düzeyindeki çalışanları bile fikir katkıda bulunmaya ve geri bildirim sağlamaya teşvik eden bir kurum kültürü geliştirebilirler; bu da sadece yöneticiler herkesin girdisini hakikaten dinlerse gerçekleşecek bir şeydir.

Bu, Z neslinin kaprislerine hitap etmekle ilgili değil. Bunlar, yaştan bağımsız olarak herkes için daha ilgi cazip işler yaratmak için onlarca yıllık titiz araştırmalarla desteklenen denenmiş ve gerçek yollardır.

YILLIK 9 TRİLYON DOLARA MAL OLUYOR

Bağlı olmayan bir iş gücü, şirketlere ziyan veren daha yüksek ciro, daha düşük karlar ve hatta müşteri memnuniyetsizliği üzere her türlü faktörle ilişkilidir.

Gallup geçen yıl, düşük bağlılığın dünya çapında işletmelere yılda 9 trilyon dolarlık kayıp üretkenliğe mal olduğunu iddia eden bir rapor yayınlamıştı.

patronlardunyasi.com